جهان پیرامون ما شاهد رشد پر سرعت علم  و فناوری و تحقیقات می‌باشد. رشدی که به  فرآیندها و در نتیجه برآیندهای پژوهشی محققان کمک‌های زیادی می‌کند. به طور مثال نوع نوشتن در شکل‌گیری نحوه آموزش و یادگیری آن یکی از موضوعاتی است که پژوهشگران کشورهای مختلف از جمله اروپایی را به چالش‌های پژوهشی و تحقیقی معطوف کرده است.

اخیرا نیز تحقیقات دانشگاه علم و صنعت نروژ ثابت کرده است، نوشتن با دست (خودکار یا مداد) باعث به وجود آمدن الگوهای ارتباطی بهتری در مغز افراد نسبت به تایپ کردن روی صفحه کلید می‌شود. این مطالعه می‌تواند به دانشگاه مدارس و مراکز تحقیقاتی کمک کند تا بتوانند روانشناسی و رفتارشناسی دقیق‌تری نسبت به نوع نگارش کردن افراد داشته و آنها را تجزیه و تحلیل کنند.

همانطور که استادان دانشگاه‌ها و معلمان مدارس برای تدریس به ابزارهای دیجیتالی نیازمند هستند، دانشجویان نیز به ابزارهای دیجیتالی برای یادداشت‌برداری نیازمند می‌باشند؛ گاهی اوقات، دانشجویان کلاس را ضبط می‌کنند تا بعدا بتوانند مطالب را یادداشت کنند یا از تلفن و رایانه برای یادداشت نکات مهم یک سخنرانی استفاده ‌کنند. با افزایش استفاده از دستگاه‌های دیجیتالی، یادداشت‌برداری با دست در دانشگاه‌ها و موسسات آموزش عالی توسط دانشجویان به ندرت دیده می‌شود. آدری ون‌درمیر، استاد عصب روان‌شناسی در دانشگاه نروژ، مطالعاتی را برای بررسی مکانیسم‌ها (ساز وکارهای) اعصاب مغزی انجام داد تا بتواند پاسخ عصبی مغز به یادداشت برداری به هردو شکل را بیابد.

پژوهشگران اطلاعات نواز مغزی را از حدود ۴۰ نفر از افراد داوطلبی که با شرکت در مطالعه موافقت کرده بودند جمع‌آوری، و به طور مکرر از آنها خواسته می‌شد کلمه‌ای را که روی صفحه نمایش ظاهر می‌شود را تایپ یا با دست بنویسند. زمانی که از دواطلبین خواسته شد تایپ کنند، از صفحه کلید غیر لمسی نمایشگر استفاده کردند و زمانی که از آنها خواسته شد با دست بنویسند، از خودکار دیجتالی برای نوشتن خط روی صفحه  لمسی دیجیتالی استفاده کردند. داده‌های به دست آمده از نزدیک به ۳۰۰ حسگر کوچک نواز مغزی شبکه‌ای که برروی سر افراد قرار داشت، به مدت پنج ثانیه ثبت شد که نتایج مورد انتظار این پژوهشگر و سایر پژوهشگران همراه او را داشت.

نتیجه مطالعات پژوهشگران

با بررسی داده‌های نوارمغزی افراد داوطلب، مشخص شد که نوشتن با دست به ساخت الگوهای ارتباطی پیچیده‌تر در مغز منجر می‌شود. ون درمیر در مصاحبه‌ای گفت : یافته‌های ما نشان می‌دهد که اطلاعات بصری و حرکتی که از طریق حرکات دقیق کنترل‌شده دست، در هنگام استفاده از قلم به دست می‌آید به طور گسترده‌ای به الگوهای ارتباطی مغز کمک می‌کند. همچنین یادگیری آموزش‌ها را در افراد تقویت می‌کند؛ گرچه شرکت‌کنندگان از قلم (خودکار) استفاده نکردند یا روی کاغذ نمی‌نوشتند، اما برای محققان ثابت شد که اگر از خودکار دیجیتال هم استفاده نمی‌شد، باز هم نتایج مشابه بود.

این محقق نروژی توضیح داد : تفاوت در فعالیت مغز افراد به دلیل شکل‌گیری دقیق حروف مورد نیاز، هنگام نوشتن با دست باعث استفاده بیشتر از حواس می‌شود.

این موضوع هم در زمان نوشتن با خودکار واقعی و هم دیجیتالی به وجود می‌آید. اما فشردن کلید برای نوشتن حروف اثر کمتری بر روی مغز می‌گذارد و کمتر باعث تحریک آن می‌شود؛ برای مثال کودکانی که از تبلت برای یادگیری و نوشتن استفاده می‌کنند اغلب، در شناسایی حروفی مانند "B  و D " انگلیسی مشکل دارند. ون‌درمیر افزود : این موضوع احتمالا به دلیل احساس نکردن نحوه تعریف و تولید حروف توسط بدن آنها می‌باشد که دقیقا مشابه یکدیگر هستند.

وی در ادامه توضیح داد : این ارتباط گسترده‌ مغز افراد، برای شکل‌گیری حافظه و رمزگذاری داده‌های جدید بسیار مهم می‌باشد و برای یادگیری نیز مفید است. ناگفته نماند این تحقیق نشان می‌دهد که دانش آموزان باید اجازه استفاده از خودکار را در کلاس‌های مدرسه به جای تایپ کردن با ابزار دیجیتالی داشته باشند. دادن حداقل آموزش نوشتن همراه با تمرین وتکرار با دست، به دانش‌آموزان نیز کمک کننده به این موضوع می‌باشد و اثرات مثبت خودش را در میان مدت خواهد گذاشت. ضمن اینکه محققان می‌گویند که برای مقالات و متون طولانی می‌توان از تایپ کردن استفاده کرد.

حمید اسدی- خبرنگار تحریریه جوان قدس